Naar de Werf.(1)

Een woonark met een stalen bak moet periodiek voor onderhoud naar de werf, in dit blog ga ik vertellen wat daar zoal bij komt kijken.

Voor niet arkbewoners;  tegenwoordig worden arken niet meer van staal gebouwd maar met een drijflichaam (ik noem het bak) van beton, waar  je  niet mee naar de werf hoeft om te controleren hoe het met je stalen bak gesteld is.

Hier aan het Onderlangs liggen nog behoorlijk veel oudere arken die om de zoveel jaar naar de werf moeten.

Veel arkbewoners hebben er een hekel aan. Het kost: tijd, geld, behoorlijk wat organisatie en geeft ongemak.

Als landrotten zagen wij er dus als een berg tegenop, maar te lang uitstellen kan je onaangename verrassingen bezorgen. Ik besloot dan ook ruim voordat het zover was (december) een afspraak op de werf te maken.  Mei leek me een goede tijd.

Oké de eerste aanzet om naar de werf te gaan was gedaan, nu had ik nog tijd genoeg om te gaan informeren bij andere ervaren arkbewoners wat er nou werkelijk bij komt kijken, wie had ik erbij nodig hoe ging het allemaal gebeuren, wat kon ik zelf doen.

De dichtstbijzijnde werf hier in de buurt van het Onderlangs, waar de meeste arken hun onderhoud laten doen, zijn Gebr. H. Bennik, Veerweg 27, in  Westervoort nu trouwens geen gebroeders meer maar vader en zoon Bennik.

Westervoort ligt aan de IJssel. Het was dus allereerst van belang om een sleepboot te vinden die onze ark van het Onderlangs aan de Neder-Rijn naar de werf aan de IJssel kan slepen. Dit bleek nog niet zo gemakkelijk, er is namelijk maar één sleepboot in de buurt die daarvoor in aanmerking kwam, Liberté van, jawel ook, vader en zoon Stegers  en die moet maar net in de buurt van Arnhem zijn als wij in mei naar de werf wilden. Ik besloot dus ook hier snel werk van te maken, maar het bleef toch afwachtten omdat de slepers van de Liberté niet zover vooruit konden plannen. Ik was gewaarschuwd.

Ik was gewaarschuwd!

  

Begin mei 2003 was het zover, dachten wij, ik had de sleper gebeld en we zouden op een vrijdagmiddag opgehaald en naar Westervoort gesleept worden. Helaas kregen we rond 18.00 uur te horen dat de sleper nog in Rotterdam zat en pas het volgende weekeinde weer in Arnhem zou zijn. Alles moest dus weer vastgekoppeld worden, om een week later weer opnieuw losgekoppeld te worden.

Onze held, Arthur, te water!

We hadden gelukkig een aantal mensen van het Onderlangs bereidt gevonden om ons een handje te helpen, de inzet van deze mensen was geweldig met als hoogtepunt dat Arthur zelfs met kleren aan in het water stond om de afhouders van de ark los te maken.

Afhouders zijn grote stalen pijpen die de ark, het woord zegt het al, van de oever afhouden.

Behalve de afhouders moet de hele ark afgekoppeld worden, dat betekend elektra, gas, telefoon, staalkabels en de loopbrug.
Aangezien wij in de hoek van de krib liggen (lees Inburgeren op het Onderlangs (2) van dit blog) moet onze ark eerst uit de krib gesleept worden om daar door de Liberté opgepikt te kunnen worden. Dankzij de gezamenlijke inspanning van de buurtbewoners van het Onderlangs lukt dit zeer goed en de reis achter de sleepboot Liberté naar de werf aan de IJssel was begonnen.

Dankzij gezamenlijke inspanning van Onderlangs bewoners.

Het is ongelooflijk spannend als je met je hele hebben en houden over een rivier wordt voortgetrokken door een sleepboot, zeker als je een onervaren woonark bewoner van het Onderlangs aan de Neder-Rijn bent.

We varen de krib uit.

De werf is in zicht

wordt vervolgd

 

Natuurbeleving Onderlangs

Als woonark bewoner op het Onderlangs aan de Neder-Rijn ben je toch wat meer in contact met de je omringende natuur als wanneer je elders in de stad woont.

De natuur aan de rivieroevers is heel gevarieerd en er is het hele jaar door wel iets bijzonders te zien. Dat is ook het eerste wat ons opviel toen wij hier kwamen wonen.  In het begin van de herfst begint het bladgroen langzaam af te sterven en wordt omgetoverd in een rijk geschakeerd kleurenpalet.
Normaal gesproken moet je om deze verandering in de natuur te zien toch gaan wandelen in park of bos, maar dan nog is dat niet te vergelijken met wat je aan de waterkant ziet.

Kleurenpracht Onderlangs

Vooral de eerste paar jaar dat we hier woonden had ik meegemaakt dat naarmate de herfst vorderde de witvis zich terugtrok tussen de woonarken. De scholen voorns lagen dik opgestapeld tussen de arken, waaraan zich aalscholvers, futen en ijsvogeltjes zich te goed deden.
Helaas is dit de laatste jaren drastisch veranderd vooral door overbevissing van de beroepsvisserij. Deze verliesgevende gesubsidieerde bedrijfstak gesteund door een sterke lobby van een partij in de 1^e kamer waar geen vrouwen welkom zijn,  kan nog steeds ongestoord onze viswateren leegvissen.

De gesubsidieerde bedrijfstak

En dan doet de winter zijn intrede, en arriveren de overwinteraars, met mijn favoriet de dodaars, een piepklein duikeendje dat op jacht naar visjes meer onderwater zwemt dan erop.
Als fervent sportvisser struin ik tijdens de wintermaanden veel langs kleinere wateren dan de Neder-Rijn, meestal bewapend met een vliegenhengel waarmee ik vooral snoek belaag.
De reden hiervoor is dat in de winter de vis op het grote water minder actief is en vaak moeilijk te vinden. De afstervende waterplanten op kleinere wateren maken het bij uitstek in de winter eenvoudiger om er te vissen. Prooivis heeft dan de neiging samen te scholen op bepaalde, meestal diepere plekken waar de temperatuur schommelingen minder groot zijn, en de roofvissen zoals snoek, snoekbaars en baars, zijn dan ook niet ver uit de buurt.

De ontwakende natuur staat bij mij synoniem voor nieuwe kansen. Je ziet in het voorjaar dat de watervogels zich opmaken voor het broedseizoen.
De boer aan de overkant brengt de koeien weer naar de wei, de paarden kunnen na een lange winter in de stal weer naar buiten.
De meidoorn krijgt een paarse zweem van nieuwe knopjes.
De eerste scheuten van de gele irissen aan de waterkant beginnen omhoog te komen, en het gras begint weer te groeien.
Maar de eerste voorbode van het opkomst zijnde voorjaar zijn toch wel de wilgenkatjes en als ik zoals vanochtend de eerste winde voorbij zie zwemmen weet ik zeker dat het niet lang meer duurt en het voorjaar is een feit.

de eerste voorbode van het voorjaar

Omdat er in Nederland een gesloten tijd voor het vissen op roofvis bestaat nl. voor snoek van eind februari tot eind juni, en voor snoekbaars en baars van eind maart tot het eerste weekeind van mei, ben ik blij dat er vanaf onze woonark aan het Onderlangs in die periode weer beter op witvis (lees: karperachtigen, zoals bv.brasem, winde, voorn en karper) in de Neder-Rijn gevist kan worden.

de windes komen er weer aan

Inburgeren op het Onderlangs (2)

In mijn vorige bericht vertelde ik over de rol van onze honden bij ons inburgering proces als nieuwe woonark bewoners aan het Onderlangs. Hier ga ik draad weer oppakken welke uitdagingen ons nog meer te wachtten stonden.

Goed we hadden voor de eerste keer een poging gewaagd om onze woonark te "verhalen"
en, gelukkig voor ons, steeg het water niet heel erg hoog.
Even een korte uitleg; er liggen hier ongeveer 30 woonarken , verdeeld over 3 kribben of strekdammen, ik noem het een krib. Hieronder zie je onze krib liggen, maar er liggen dus nog 2 kribben rechts buiten het beeld.

Onze Krib

Helemaal links op de foto ligt het RijnHotel, en wij liggen aan het einde in de hoek van de krib. Op de foto is de waterstand dus normaal, maar met hoogwater staan de kribben ook onder water. De Neder-Rijn is dan een brede rivier die langs je terras raast.
Ik heb er nu geen last meer van maar in het begin voelde ik de deining ook als ik niet op de woonark was.
Wij vonden het een hele ervaring, maar voor de mensen die hier al veel hogere waterstanden hadden meegemaakt, met de record hoogte van 1995 toen een watersnoodramp dreigde, de rivier kwam destijds tot 16.68 meter boven NAP,was dit een lachtertje.
In 1995 stond het achter op de wal op het pad, schuren stonden onder water en velen moesten in een roeibootje naar het vasteland. Vandaar het project van Rijkswaterstaat Ruimte voor de rivier.

                                                                       Hoogwater 2005
                                                                           
Wij wisten toen nog niet dat hoge waterstanden minder vaak voorkomen als de door alle woonark bewoners hier aan het Onderlangs gevreesde en verguisde lage waterstanden.
Laag water, we wisten wel dat het voorkwam, sterker nog toen we voor het eerst na de aankoop van onze woonark rond september 2003 aan de slag konden was de waterstand na een erg droge zomer bijzonder laag. Later bleek dat meer regelmaat dan uitzondering te zijn.
De Neder-Rijn is eigenlijk een regenrivier, sterk afhankelijk van de neerslag die valt in het hele boven- Rijn gebied. Teletekst pagina 720  van de publieke omroep wordt dan ook door iedereen hier nauwlettend in de gaten gehouden, evenals:

http://www.rijkswaterstaat.nl/water/scheepvaartberichten_waterdata/actuele_waterdata/index.aspx

en mijn persoonlijke favoriet:

http://www.elwis.de/gewaesserkunde/Wasserstaende/Wasserstaende_start.php.html?target=2&fs=RHEINGEBIET

Tja laag water, tot ons geluk lagen wij net op een plek waar door het hoge water direct achter de krib een dieper gat wordt uitgesleten, zodat wij ook met laagwater nog water onder de bak hebben.
Ook dit heeft weer een bepaalde charme, ik heb vooral met laagwater, vossen in de tuin gezien die dan kennelijk de rivieroever afschuimen, misschien kwamen ze gewoon op de kippen van de buren af.
In mijn volgende bericht zal ik vertellen en laten zien wat er zoal aan vogels en vissen te zien valt op Onderlangs de woonarken aan de Neder-Rijn.

een kleurrijke bezoeker

                                                          

Inburgeren op het Onderlangs (1)

In mijn vorige bericht vertelde ik hoe we hier Onderlangs verzeild zijn geraakt, hoe er werd gereageerd, de voor- en nadelen en het leerproces van het wonen op een woonark. Dit bericht gaat over onze hondjes die ons inburgering proces een stuk makkelijker maakten.

Sam(antha) & Nicky

Ik had al verteld dat we redelijk snel ingeburgerd waren hier Onderlangs, een grote hulp hierbij waren onze honden, Sam en Nicky, een labrador en een kruising husky/yorkshire.

Door een vaste route te kiezen die begon aan de overkant van de weg, waar een parkje ligt, dat doorloopt tot het huidige Artez, Academie voor schone kunsten, waar we overstaken en langs het Onderlangs terugliepen naar huis. We kwamen dan altijd wel een woonarkbewoner tegen die ook zijn hond(en) uitliet. Honden zijn heel sociale dieren, in de breedste zin van het woord. Aangezien er een behoorlijk aantal hondenbezitters wonen hier maakte je snel contact.
Toen we hier kwamen wonen moest er natuurlijk wel een bootje komen waar we mee over de Nederrijn konden varen, dus besloten we een sloepje te kopen waarin ik vooral de eerste jaren bijna elke ochtend met de honden naar de overkant van de Nederrijn vaarde.

Nick & Sam samen in het sloepje

Dit deden we vaak samen met een ander stel woonark bewoners Fred en Jacqeline die een grote Zwitser hadden.
Fred en ik hebben jaren onze honden uitgelaten in de polder aan de overkant van het Onderlangs. Wij lieten ons uit over de politiek en de burocratie waarop wij (bijna) altijd fikse kritiek gaven en hardop konden schelden want er liep daar behalve ons haast nooit iemand anders, gelukkig maar denk ik nu.
Het gebied zelf, de polder rondom het natuurgebied Meinerswijk, is (nog wel!) een heel bijzonder stukje Arnhem, vrijwel onveranderd gebleven de laatste pakumbeet 25 jaar.
Waar vindt je dat nog zo dicht bij een stad. Hieronder een kort filmpje van zo'n wandeling, de beeldkwaliteit is minder dan ik verwachtte, zal wel met de server te maken hebben.

We varen uit!

Een betere plek om ongestoord je hond uittelaten was er niet. Eén van de voordelen van wonen in de buurt van Arnhem het ontwikkeld zich wat langzamer als in andere steden.
Maar de verandering slaat ook hier toe. Als je er meer van wilt weten klik dan op de volgende link. http://www.stadsblokken-meinerswijk.nl/content.jsp?objectid=125933

Onderlangs de Woonarken (2)

Een terugblik. (vervolg)

In het eerste deel van de terugblik over ons vertrek naar het Onderlangs en onze intrek in onze woonark "New Look", overigens een naam waarop de ark geregistreerd is en die wij dus niet zelf gekozen hebben, had ik al verteld dat het liefde op eerste gezicht was, wat ons deed besluiten te verkassen.

Maar de reacties uit de omgeving waren zeer divers, op z'n zachts gezegd, van ongeloof tot "is het jullie in de bol geslagen".
Het is ook wel wat als je besluit om de zekerheid van een huis in te ruilen voor het minder zekere bezit van een gehuurde ligplaats en een drijvende woonark.
"Typisch een geval van midlife crisis en de verminderde geestelijke vermogens die daarbij horen."
Velen gingen pas overstag toen ze het met eigen ogen gezien hadden. Kennelijk is er ook lef nodig om een stap in het diepe te wagen. 

En de hardnekkige vooroordelen heb ik geleerd te pareren door alle veelal fictieve nadelen tegenover de vele voordelen te stellen.

Vocht, is een veel gehoord vooroordeel, maar ik kan je verzekeren als het vochtig is in de ark dan heb je een lek, te droog komt vaker voor op onze woonark, en de laatste tijd ook buiten de woonark, maar daar komen we later nog op terug.

Veel mensen denken ook dat het altijd koud is op een woonark, maar een goed geïsolleerde woonark waar het vocht en de kou niet vanuit de grond op kunnen trekken en die de hele dag vrij op het zuiden ligt is altijd behaaglijk.

de "New Look" anno 2004

Maar goed we waren nog maar net ingetrokken of het eerste hoge water diende zich aan. Dat betekende voor ons dat we moesten "verhalen". Dat is het zodanig verleggen van de ark dat als het water stijgt je dichter naar de wal gaat liggen zodat de loopbrug ook hoger op de wal komt te liggen en niet onder water komt te staan en nog erger je ark onder water trekt.
Zover kwam het gelukkig niet, maar helemaal perfect ging dat ons nog niet af.

                                                Perfect ging het nog niet!

Over "Onderlangs de Woonarken."

Onderlangs nog zonder woonarken

Een blog over de belevenissen van woonarkbewoners op het Onderlangs aan de NederRijn in Arnhem.
Wat betekend het  om op het water te wonen, waarom verruilen mensen de "veiligheid" van het vaste land in voor een woonark.
In een serie berichten zal ik proberen te schetsen hoe 'liefde op het eerste gezicht'
een langdurende gepassioneerde verhouding wordt met een unieke plek aan een middelgrote rivier in nederland.

Onderlangs de Woonarken (1)

Een terugblik.

Het begon ongeveer 9 jaar geleden. Tijdens de laatste werkzaamheden aan een veeleisende en lang voorbereidde verbouwing aan onze woning in Arnhem West.
Ik werd opgebeld door mijn vrouw dat er een woonark te koop stond aan het Onderlangs, of ik niet even wilde gaan kijken. Mijn eerste reactie was dan ook niet direct van :"Yeah daar heb ik zin in, een nieuw project", maar in de middagpauze dacht ik: "Kijken kost niets", en sprong op de fiets om even te gaan kijken wat er dan wel te koop stond.

                                             the New Look onze woonark Onderlangs

Daar lag ze "The new Look", wat een naam hè!, een klein ogende dubbellaags woonark verstopt in een groene hoek in de krib van de Nederrijn. Gelukkig kon ik net door de heg van de woonark ernaast een glimp opvangen, en.... was op slag verliefd.

Nu is het zo dat wij jaren daarvoor ook al eens ons oog hadden laten vallen op een woonark maar dan aan de Rosande polder, op de gemeente grens van Arnhem en Oosterbeek.
Destijds lieten wij ons, zoals veel andere niet woon(boot)ark bewoners, leidden door de vele vooroordelen over het wonen op het water, zoals:"Dat is toch hardstikke koud, vochtig en primitief, wat als in de winter het water bevriest, moet je dan gaan hakken", wel je kunt er vast nog wel een paar  opnoemen die ik nu vergeten ben, en besloten het toen toch maar bij een gewone welliswaar oude woning (1911) te houden.

Dus de stap was niet geheel nieuw, en door dat gat in de heg zag ik een potentiële droom werkelijkheid worden. Een woning aan het water de droom van elke watersportliefhebber.
Nog dichter bij het centrum met je gat in de stad en je neus in de natuur.
Al snel stond ons besluit vast, The new Look it is. Binnen een paar maanden was ik bezig met het nieuwe project, de woonark aanpassen aan onze landrot eissen, zover als dit mogelijk was.
Het potentiëel van de woonark Onderlangs was me al vanaf de eerste blik duidelijk. Een houtskeletbouw, waaraan ik zonder al te veel hulp in te hoeven huren zelf aan kon bouwen.
Veel van het onderhoud kan iedereen die een beetje handig is met het bewerken van hout en staal zelf uitvoeren.

Opmerkelijk was het ook hoe snel we ons hier thuis voelden, mede door het feit dat we voordat we in konden trekken uitgenodigd werden door de Onderlangs Feestcommissie om deel te nemen aan het  jeu de boule feestje dat het jaarlijks terugkerende Onderlangsfeest inluidde dat de volgende dag zou plaatsvinden. Een uitgelezen mogelijkheid dus om kennis te maken met veel andere woonark bewoners.
Het was direkt duidelijk dat er onder de woonark bewoners een bepaalde sollidariteit heerste die ik na jaren in een oude wijk in Arnhem te hebben gewoond niet eerder had meegemaakt.

In januari 2004 was het zover ik had de woonark ver genoeg klaar om er in te trekken. Mijn vrouw, ik en onze honden Nicky (RIP) en Sam (RIP). We hadden al een beetje gezien wat het is om met de elementen rekening te houden, in ons geval laag en hoogwater, lekkages vanwege het leggen van nieuwe waterleidingen en de cv installatie te verhelpen, allemaal oplosbare maar soms inspannende en tijdrovende perikelen.
Desalniettemin woonden we op een droomplek waar je een constant  vakantie gevoel hebt.
Waar je oud hollandsche luchten aan je voorbij ziet trekken als je een blik naar buiten werpt.
Aalscholvers, futen en ijsvogeltjes ziet vissen, watervogels die je anders nooit ziet tegenkomt, waar het water van de Nederrijn afwisselend als een kolkende massa voorbijstroomt of eruit ziet als een grote vijver en wanneer de meidoorn begint te bloeien de paarden aan de overkant galloperen en de koeien grazen aan de oever.

                                       
                                       De Nederrijn en de woonarken Onderlangs