Het begon ongeveer 9 jaar geleden. Tijdens de laatste werkzaamheden aan een veeleisende en lang voorbereidde verbouwing aan onze woning in Arnhem West.
Ik werd opgebeld door mijn vrouw dat er een woonark te koop stond aan het Onderlangs, of ik niet even wilde gaan kijken. Mijn eerste reactie was dan ook niet direct van :"Yeah daar heb ik zin in, een nieuw project", maar in de middagpauze dacht ik: "Kijken kost niets", en sprong op de fiets om even te gaan kijken wat er dan wel te koop stond.
Daar lag ze "The new Look", wat een naam hè!, een klein ogende dubbellaags woonark verstopt in een groene hoek in de krib van de Nederrijn. Gelukkig kon ik net door de heg van de woonark ernaast een glimp opvangen, en.... was op slag verliefd.
Nu is het zo dat wij jaren daarvoor ook al eens ons oog hadden laten vallen op een woonark maar dan aan de Rosande polder, op de gemeente grens van Arnhem en Oosterbeek.
Destijds lieten wij ons, zoals veel andere niet woon(boot)ark bewoners, leidden door de vele vooroordelen over het wonen op het water, zoals:"Dat is toch hardstikke koud, vochtig en primitief, wat als in de winter het water bevriest, moet je dan gaan hakken", wel je kunt er vast nog wel een paar opnoemen die ik nu vergeten ben, en besloten het toen toch maar bij een gewone welliswaar oude woning (1911) te houden.
Dus de stap was niet geheel nieuw, en door dat gat in de heg zag ik een potentiële droom werkelijkheid worden. Een woning aan het water de droom van elke watersportliefhebber.
Nog dichter bij het centrum met je gat in de stad en je neus in de natuur.
Al snel stond ons besluit vast, The new Look it is. Binnen een paar maanden was ik bezig met het nieuwe project, de woonark aanpassen aan onze landrot eissen, zover als dit mogelijk was.
Het potentiëel van de woonark Onderlangs was me al vanaf de eerste blik duidelijk. Een houtskeletbouw, waaraan ik zonder al te veel hulp in te hoeven huren zelf aan kon bouwen.
Veel van het onderhoud kan iedereen die een beetje handig is met het bewerken van hout en staal zelf uitvoeren.
Opmerkelijk was het ook hoe snel we ons hier thuis voelden, mede door het feit dat we voordat we in konden trekken uitgenodigd werden door de Onderlangs Feestcommissie om deel te nemen aan het jeu de boule feestje dat het jaarlijks terugkerende Onderlangsfeest inluidde dat de volgende dag zou plaatsvinden. Een uitgelezen mogelijkheid dus om kennis te maken met veel andere woonark bewoners.
Het was direkt duidelijk dat er onder de woonark bewoners een bepaalde sollidariteit heerste die ik na jaren in een oude wijk in Arnhem te hebben gewoond niet eerder had meegemaakt.
In januari 2004 was het zover ik had de woonark ver genoeg klaar om er in te trekken. Mijn vrouw, ik en onze honden Nicky (RIP) en Sam (RIP). We hadden al een beetje gezien wat het is om met de elementen rekening te houden, in ons geval laag en hoogwater, lekkages vanwege het leggen van nieuwe waterleidingen en de cv installatie te verhelpen, allemaal oplosbare maar soms inspannende en tijdrovende perikelen.
Desalniettemin woonden we op een droomplek waar je een constant vakantie gevoel hebt.
Waar je oud hollandsche luchten aan je voorbij ziet trekken als je een blik naar buiten werpt.
Aalscholvers, futen en ijsvogeltjes ziet vissen, watervogels die je anders nooit ziet tegenkomt, waar het water van de Nederrijn afwisselend als een kolkende massa voorbijstroomt of eruit ziet als een grote vijver en wanneer de meidoorn begint te bloeien de paarden aan de overkant galloperen en de koeien grazen aan de oever.
De Nederrijn en de woonarken Onderlangs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten